Search
TOP
PROGRAM – ICTF SOPOT
13981
page-template,page-template-full-width,page-template-full-width-php,page,page-id-13981,eltd-core-1.1.2,awake-ver-1.2,eltd-smooth-scroll,eltd-smooth-page-transitions,eltd-mimic-ajax,eltd-grid-1200,eltd-blog-installed,eltd-default-style,eltd-fade-push-text-top,eltd-header-standard,eltd-sticky-header-on-scroll-up,eltd-default-mobile-header,eltd-sticky-up-mobile-header,eltd-menu-item-first-level-bg-color,eltd-dropdown-slide-from-left,eltd-dark-header,eltd-fullscreen-search eltd-search-fade,wpb-js-composer js-comp-ver-5.4.5,vc_responsive

PROGRAM FESTIWALU

ŚPIEWAJ

ŚPIEW – umuzykalnia dzieci, kształtuje kulturę wyrażania myśli i porozumienia międzyludzkiego. Śpiewając artystycznie – wyrażamy samych siebie.

ŚPIEW –  rozwija osobowość i niezależnie od wieku, wytwarza energię będącą motorem rozwoju emocjonalnego i psychofizycznego.

ŚPIEW  – rozwija i usprawnia układ oddechowy, krążenia, trawienny i nerwowy, co ma dalsze konsekwencje w mechanizmach funkcji życiowych, związanych z muskulaturą ciała. Dzieci w sposób naturalny łączą śpiew z ruchem, podkreślając rytm zawarty w piosence. Skłonność tę chcemy  wykorzystać, prowadząc do usprawnienia ciała i kształtowania prawidłowej postawy.

ŚPIEW –  pomaga rozładować emocje, poprawia nastrój, buduje poczucie bezpieczeństwa i odwagi w wyrażaniu siebie. Dzieci, które śpiewają są pogodne, spokojne i odważne. Śpiew, ponadto, wspomaga uwagę (koncentrację), pamięć i wyobraźnię, kształtując równocześnie potrzeby wyższego rzędu związane z kulturą.

Dzięki wspólnemu śpiewaniu budujemy lepsze relacje z innymi ludźmi. Dzieci, które często razem śpiewają, posiadają większą zgodność charakterów, powodują mniej kłótni i bójek, lepiej  współpracują również w innych dziedzinach.

Poeta Cyprian Kamil Norwid powiedział:

„(…)Tam idź, gdzie słyszysz śpiew,
Tam ludzie serca mają,
Źli ludzie wierzaj mi
Nigdy nie śpiewają…”

TAŃCZ

TANIEC – rozwija zarówno fizycznie jak i psychicznie. Taniec, konkretne choreografie, wymagają pewnego rodzaju dojrzałości, umiejętności pokazywania skrajnych uczuć nie tylko swoją twarzą, ale i całym ciałem. Tańczące dzieci dojrzewają emocjonalnie dużo wcześniej niż ich rówieśnicy.

TANIEC – uczy wyrażania swoich emocji wielokanałowo. Rozwija koordynację, samodyscyplinę, odpowiedzialność oraz determinację w dążeniu do celu. Ważne jest, żeby dzieci już od najmłodszych lat miały kontakt z formami taneczno-muzycznymi.

TANIEC – jest muzykoterapią.

TANIEC – powoduje wzrost hormonu szczęścia, czyli endorfin. Owocuje to zwiększeniem naturalnej radości dziecka czerpanej z ruchu w takt muzyki. To dlatego nawet malutkie dzieci, które jeszcze nie opanowały sztuki chodzenia podskakują w rytm muzyki.

TANIEC – i zabawy ruchowe, sprzyjają rozwojowi wszechstronnej sprawności ruchowej u dzieci w każdym wieku. Nauka tańca rozwija wyobraźnię przestrzenną i poprawia pamięć. Pozwala wyrażać emocje.

AKTORSTWO

Edukacja teatralna pozwala wychować przyszłego aktywnego, wrażliwego odbiorcę sztuki, a także rozwija inteligencję emocjonalną każdego dziecka.

“Teatr jest dyscypliną sztuki przygotowującą widza do pracy intelektualnej, a z drugiej strony pobudza pewne cechy, takie jak ciekawość, zdolność do analizy, poczucie względności. Zachęca do badania świata, poszukiwania prób wyjaśnienia, głębszego zrozumienia. Jednocześnie teatr ukazuje los człowieka, co jest ważnym elementem humanizującym i bardzo ważnym elementem edukacji” (A. Hausbrat)

Teatr zaspokaja potrzeby psychiczne dzieci i może odegrać kluczową rolę w kształtowaniu osobowości. Przede wszystkim jest przeżyciem zbiorowym. Dziecko występuje tu jako uczestnik spektaklu. Odbiera go w towarzystwie innych, jest członkiem pewnej wspólny, identyfikuje się z nią, a przeżycia w grupie są szczególnie mocne. Działa na niego swoista magia teatru; czuje, że wokół niego dzieje się coś wyjątkowego, niepowtarzalnego.

Rozlega się dzwonek – jeden, drugi, trzeci; gaśnie światło, unosi się kurtyna. To ważna część przedstawienia, wprowadzająca w świat tajemnicy. Teatr jest dla dzieci rzeczywistością wyjątkową, w której wszystko może się zdarzyć. Pozwala na kontakt z żywym słowem, dzięki czemu lepiej  rozwija się mowa dziecka, wzbogaca słownictwo. Teatr pomaga w kształtowaniu wrażliwości estetycznej, rozwijaniu zainteresowań czytaniem, sztuką i muzyką. Pozytywny bohater, z którym dziecko spotyka się podczas prób do spektaklu teatralnego, zdobywa jego uznanie, pomaga w zrozumieniu dlaczego jakieś  zachowanie jest dobre, a inne złe. Teatr  ćwiczy spostrzegawczość i umiejętność koncentracji.

Edukację teatralną warto zaczynać bardzo wcześnie, nawet przed drugim rokiem życia.

Dziecko pragnie być nie tylko autorem, lecz także aktorem. Przemawiają za tym duże zdolności naśladowcze dziecka oraz wszechstronność estetycznych przeżyć. Wprowadzenie dzieci w świat sztuki poprzez zabawy “na niby”, przynosi im wiele korzyści, rozwija wyobraźnię, doskonali mowę, która staję się wyrazista, melodyjna, właściwie akcentowana. Inscenizacja wyzwala i zużytkowuje muzyczne, plastyczne, ruchowe i słowne możliwości dziecka. Udawanie kogoś innego jest bliskie nam wszystkim. Płynie z dążenia do wydania się lepszym, groźniejszym, ważniejszym niż w istocie jesteśmy. Odtwórca roli ma okazję realizować swoje marzenia i wcielić się w ulubionego bohatera.  Przeżywanie utworu, wczucie się w jego treść, umożliwia zapomnienie o samym sobie i pozwala bytować w świecie fantazji przez autora wytworzonym.

Poprzez uczestnictwo w zabawach teatralnych, dzieci nieśmiałe, pochłonięte zabawą zapominają o nieśmiałości, dzieci niezdyscyplinowane i hałaśliwe mogą wyciszyć się oraz wdrożyć do panowania nad sobą. Równie istotne jest to, że dzięki byciu aktorem, dziecko uświadamia sobie coraz jaśniej w jaki sposób działa i co tym osiąga. Zdobywa ono zdolność przewidywania – jak powinno działać, aby osiągnąć określony cel i wykonać określone zadanie. Tym samym staje się ono coraz bardziej zdolne do świadomego kierowania swoją działalnością.

Duże korzyści niosą dzieciom zajęcia teatralne, w których nie posługują się gotowym tekstem, ale mówią własnymi słowami, improwizują. Dzięki temu uczą się poprawnego i jasnego wyrażania myśli, zwiększają zasób słownictwa, próbując dobierać słowa w danej sytuacji najodpowiedniejsze. Równie wartościowa  będzie jest zabawa  w inscenizację utworów literackich, opowiadań, wierszy, legend, baśni dla dzieci. Rozwija dziecięcą spostrzegawczość, pamięciową naukę nawet najprostszych kwestii lub powtarzanie ich za kimś dorosłym, wyrabia umiejętność wypowiadania się z zastosowaniem zmiany siły, tonu głosu, tempa, pauz. Kształtuje prawidłową emisję głosu i dykcję.

Spektakle teatralne tworzone przez dzieci i młodzież wywierają duży wpływ na kształtowanie charakteru i osobowości dzieci, wyostrzają zmysł obserwacji oraz rozładowują nagromadzone emocje. Są jednym z efektywnych środków wychowania wszechstronnego, dają możliwość wspólnego działania i radości z osiągniętego celu. Dziecko, wcielając się w fikcyjną postać, przeżywa losy bohaterów literackich, utożsamia się z nimi, często naśladując ich postępowanie. Zabawy “na niby” pozwalają kształtować uczucia, przyswajać właściwe postawy moralne, a także uczą dziecko cieszyć się i smucić, dostrzegać dobro i zło. Bawmy się z dziećmi w teatr…

Facebook

Instagram

Follow Me on Instagram